Radicalisering

Wat is radicalisering?

Radicalisering betekent ‘het extremer worden van ideeën’. Je bent radicaal als je 100 procent overtuigd bent van bepaalde ideeën, wilt leven volgens die ideeën en de samenleving wilt veranderen. Je kan radicaal zijn in verschillende dingen zoals ecologisch leven, religie, dierenwelzijn…

Dit is op zich niet slecht! Soms heeft de maatschappij nood aan mensen die de samenleving willen veranderen, willen verbeteren. Als je zelf volgens dit ideaal leeft, maar geen illegale acties en geweld gebruikt is dit activisme. Je ideeën gaan niet in tegen de wet of de democratie.

Wanneer is het problematisch?

We spreken over extremistische radicalisering wanneer iemand eraan denkt om illegale dingen te doen of anderen aanzet om illegale acties of geweld te ondernemen of hulp te bieden aan deze acties.

Terrorisme is de meest extreme vorm van extremisme. Terroristen willen de bevolking bang maken of een staat onstabiel maken.

Wat doet gemeente Schoten?

Schoten wil een warme gemeente zijn voor al haar inwoners, ongeacht hun achtergrond, geloof, huidskleur of geslacht… Het is onze missie om van hen allemaal Schotenaren te maken die zich in onze gemeente en in België thuis voelen.

Sinds de aanslagen in o.a. Verviers en Zaventem hebben de gemeentes de opdracht gekregen om een Lokale Integrale VeiligheidsCel (LIVC) op te richten. Sinds 2016 hebben we een consulent deradicalisering aangesteld. Zij fungeert als tussenpersoon tussen de gemeentelijke sociale diensten, de politiediensten, de vrijetijdsdiensten, scholen, verenigingen… en de gemeentelijke LIVC. Het is belangrijk dat alle diensten samenwerken om zo gewelddadige radicalisering te detecteren en te behandelen. Dit kan enkel door samen te werken én informatie te delen.

Iedereen kan met bezorgdheden, opmerkingen, vragen over opleidingen… terecht bij Tina Verheyen via tina.verheyen@schoten.be of 03 680 09 42.

Lees hier meer over in dit artikel uit de Info Schoten van oktober 2017.

Veelgestelde vragen

Wat zijn kenmerken van radicalisering?

  • Je vindt het oké om geweld te gebruiken.
  • Je zondert je af van de omgeving en je vertrouwt de samenleving niet meer.
  • Je staat niet open voor andere inzichten. Je vindt dat alleen jouw ideeën de juiste zijn.
  • Hoe je denkt, bepaalt steeds meer wat je doet.

 

Ik ben leerkracht en wil meer te weten komen over radicalisering. Waar vind ik de meest relevante info?

Bekijk deze online modules:

 

Onze vereniging is bezorgd over één van onze leden. Hoe pak ik dit zo discreet mogelijk aan?

Ga vooral eerst in gesprek met de jongere. Denk ook na wie het best zo’n gesprek kan voeren. Lees hieronder tips over hoe in gesprek te gaan.

Als je nadien toch echt bezorgd bent, kan je de jongere hierover aanspreken en vragen of het oké is als je er met iemand over spreekt. Bespreek het al dan niet samen met de jongere en vraag wie hij of zij graag zou hebben dat je aanspreekt. Dit kunnen de ouders zijn, maar zeker ook andere vertrouwenspersonen (broer, familielid, school…).

 

Hoe ga ik het gesprek aan over radicale gedachten?

9 tips:

  1. Toon interesse
    Zoek een goed moment. Spreek je bezorgdheid uit zonder te dramatiseren. Empathie met de verontwaardiging van de jongere over onrechtvaardige toestanden is een ingang om contact te leggen.
  2. Van mening verschillen mag
    Laat hem/haar zelf vertellen wat er scheelt. Zeg dat het oké is om van mening te verschillen en probeer de jongere zeker niet meteen te overtuigen van zijn ongelijk, maar neem zijn idealen ernstig.
  3. Stel open vragen
    Wees niet bevooroordeeld en stel open vragen om de situatie goed in te schatten. Focus niet op feiten en details. Vraag niet ‘Waarom doe/zeg je dit?’, maar eerder ‘Wat zorgt ervoor dat je dit zegt/doet? Kan je uitleggen wat dit voor je betekent?’…
  4. Vermijd wij-zij
    Bevorder zelfreflectie door de informatie aan te reiken en de juiste vragen te stellen: ‘Wat bedoel je met…? Kan je begrijpen dat andere mensen…?’
  5. Informeer naar thuissituatie
    Ga op zoek naar het socio-emotionele welzijn van de jongere. Hoe gaat het thuis? Wat doet hij/zij in vrije tijd? Wat gaat er goed en minder goed op school? Waar beleeft hij/zij plezier aan, waar heeft hij/zij moeite mee?
  6. Stel grenzen
    Voor scholen, verenigingen… Geef duidelijk aan welk gedrag (vb.: kledij, vernederen, uitsluiting…) of taalgebruik (vb.: discriminerend, kwetsend…) niet kan. Bewaak die grenzen en zorg dat jullie organisatie op één lijn staat: deze grenzen gelden voor alle leden en lesgevers, niet enkel voor sommige groepen.
  7. Weet waarover je praat
    Om gedrag, symbolen en uitspraken te kunnen duiden (radicalisering rond geloof, dierenrechtenactivisme, extreemrechts…) moet je weten waarover je praat. Wat is een zorgwekkende uitspraak? Verzamel voldoende informatie die extreme opvattingen kan bijsturen.
  8. Blijf proberen
    De jongere wil niet praten? Blijf volharden, aanklampen. Geef duidelijk aan dat je beschikbaar blijft ongeacht hoe lang het duurt, tot de jongere klaar is voor een gesprek.
  9. Betrek collega’s
    Je staat nooit alleen. Er zijn collega’s, CLB, vrienden, ouders… Deel bevindingen, leg oordelen en observaties aan elkaar voor.

Denk na over wie het gesprek aangaat. Iedereen kan dit. Je hoeft niet alles te weten over de cultuur, religie of ideologie. Belangrijker is dat je oprechte interesse toont.

Bekijk op voorhand wanneer het gesprek de meeste kans op slagen heeft:

  • Is een vertrouwensrelatie essentieel? Dan best met een leerlingbegeleider of klasleraar.
  • Heg je autoriteit nodig? Dan is de directeur of een leraar die gezag uitstraalt de betere gesprekspartner.
  • Heb je een leraar of bijvoorbeeld de trainer van een club nodig die het goed kan vinden met de jongere?
  • Heb je een leraar nodig die het milieu van de jongere goed kent of eerder een buitenstaander?

 

Ik ben een jongere en ben bezorgd over vrienden want volgens mij hebben ze extremistische ideeën. Hoe ga ik te werk zonder mijn vriendschap in het gedrang te brengen?

Ga vooral eerst in gesprek met je vriend(en). Veroordeel niet en probeer zijn/haar mening niet onmiddellijk te veranderen, maar probeer te bekijken waar die nieuwe kijk vandaan komt. Lees zeker de tips over hoe zo’n gesprek aangaan.

Als je nadien toch echt bezorgd bent, kan je de jongere hierover aanspreken en vragen of het oké is als je er met iemand over spreekt. Bespreek het al dan niet samen met de jongere en vraag wie hij of zij graag zou hebben dat je aanspreekt. Dit kunnen de ouders zijn, maar zeker ook andere vertrouwenspersonen (broer, familielid, school…).

Bij ernstige bezorgdheid is het belangrijk om toch te handelen en iemand hierover aan te spreken. Dit kan iemand van de school zijn, dit mag iemand van de politie zijn… Dit kan je ook melden bij ons aanspreekpunt (tina.verheyen@schoten.be of 03 680 09 42).

 

Ik ben een jongere of ouder en heb vragen over de islam. Tot wie kan ik mij wenden?

  • Nuttige boeken van Khalid Benhaddou:
    ‘Is dit nu de Islam? Hoe ik als moslim voor nieuwe tijden ga.’
    ‘Halal of niet? Alle vragen omtrent islam en onderwijs in Vlaanderen beantwoord.’
    ‘Botsen de beschavingen?’
  • Infolijn islam: 0800 200 98 of infolijn.islam@embnet.be

 

Ik ben een ouder en ben bezorgd over familieleden wegens hun bijzondere uitspraken over geloof. Bij welke instanties kan ik mijn bezorgheden uiten?

 

Ik wil meer info over het coronavaccin en de gevolgen. Wie kan ik hierover het best raadplegen?