The times they are a-changin'

David De Vocht componeerde mee tijdens het Times they are a-changin' evenement.
Lees mee het verslag van zijn avonturen.

Ik werd geïnspireerd op een kamp. Het was na een klein kampvuur, nadat de gitaar terug in zijn hoes zat en de kinderen een voor een het vuur verlieten.  Ik was alleen bij het vuur. Het zomerlicht verdween en de nacht begon. Ik hoorde takjes knetteren, het vuur stralen en zag vonkjes het vuur verlaten. Jouer avec du feu! Daarover gaat mijn stuk: ‘met vuur spelen’. Ik had lang gewerkt om het vuur in gang te krijgen en te behouden. De figuurlijke betekenis zit hem in het feit dat een nieuw stuk schrijven zonder de tonale regels van akkoorden echt een hele opdracht is. Waarbij je een manier moet creëren om je fantasie om te zetten in muziek. 

Toen ik op de repetitie voor het eerst de composities hoorden, voelde ik me direct thuis. Het was namelijk de derde keer dat ik deelnam aan deze wedstrijd en de sfeer die daar heerst is zeer uniek. Op de repetitie kon ik direct mijn mening geven en na elke repetitie zag ik meer mijn stuk tevoorschijn komen. “Ik zie echt het vuur” hoorde ik iemand zeggen. De andere stukken waren ook de moeite waard om te beluisteren, allemaal met hun eigen karakter. 

Het concert was het laatste deel van mijn ervaring, negen stukken met veel diversiteit wat op andere concerten vaak ontbreekt. Daar hoorde ik de laatste keer alle composities, en dankzij de repetities heb ik ze echt kunnen zien evolueren. Op het einde van het concert stond ik met heel de bende op podium: de componisten waarmee ik kon lachen tijdens de repetities, de coaches die me een heel andere blik gaven om mijn stuk te verbeteren en de muzikanten die alles konden spelen.